Sportif alanda zihinsel performans antrenörlüğü yapan NationalTurk yorumcusu Ersin Afacan’ın bu haftaki yazısı… Biraz geç oldu ama bu konu sporda psiko-sosyal alanlar adına önemli olduğu için yorumlamak istedim. Bu sezon oynanan Türk Telekom-Galatasaray maçında yaşanılan bir olay vardı.

Maçın son 24 saniyesinde, önde olan Türk Telekom takımının antrenörü mola aldı. Türk Telekom antrenörü, oyuncularına taktik anlatırken Galatasaray antrenörü Ergin Ataman ise kollarını bağlamış oturuyordu. Oyuncularına dönüp bakmadı bile. Herkes şaşkındı. Çünkü ilk defa bir antrenör maçın ortasında oyuncularına adeta “küstü”.

Ergin Ataman, bu duruma “Susmak da bir eylemdir. Bazen susarak daha çok şey anlatırsınız. O benim takımımla iletişimimin bir parçasıydı. Ahlaksız bir davranış, alay, hakaret yok.” diye yorum getirdi.

Öncelikle şunu ifade etmek isterim ki başarılı antrenörler, iletişim konusunda beceriklidir ve öyle olmak zorundadır. Çünkü antrenörün her eylemi iletişim gerektirir. Dolayısıyla bir antrenör, sayısız durumlarda etkili iletişim kurmak zorundadır. Mesela;

1. Yeterince oynamadığı ve süre almadığını düşünen bir sporcuyla konuşurken
2. Antrenmanda ve maçta bir taktiği anlatırken
3. Başkan ve yöneticilere takımın son durumunu anlatırken
4. Medyaya açıklama yaparken

İletişim; duygu, düşünce ve bilgilerin akla gelebilecek her yolla başkalarına aktarılmasıdır. Aslında iletişim, sadece mesaj göndermek değil aynı zamanda gelen mesajları alabilmektir. Ergin Ataman da takımın maç içindeki performansından aldığı mesajı kendisince bu şekilde yorumlamıştır. Zaten yapılan araştırmalar, iletişimin % 60-70 gibi büyük çoğunluğunun sözsüz yani beden dili ile olduğunu göstermektedir. Dolayısıyla Ergin Ataman’ın bu tavrı bir sözsüz iletişimdir.

Aslında antrenörler, klasik olarak, sözlü mesajlara önem verip bu konularda usta olmaya çalışıyor. Fakat bazen beden dilini de etkili kullanmak gerekir. Çünkü iletişimde temel amaç “anlaşılmaktır”. Vince Lombardi’nin dediği gibi “Bir oyunun taktiklerini sadece kara tahta başında ortaya koyan antrenör/çalıştırıcı değersizdir. Değerli olanlar, oyuncularının içine giren ve onları motive edebilendir.” Ergin Ataman da bu tavrı ile oyuncuların iç dünyasına girip onların motivasyonuna katkı sağlamaya çalışmıştır.

Keşke bir imkanımız olsa da GS’li basketbolculara, Ergin Ataman’ın bu tutumu hakkında o an ne hissettiklerini ve ne düşündüklerini sorup öğrenebilsek. Sonuçta her şey sporcular için ve sporcu merkezli düşünüp bizim burada teorik olarak yorumladığımız olayın pratikteki yansımasını da bilmemiz en büyük fayda olacaktır. Aslında bunu yapacak ve konuyu araştıracak kişilerin BESYO’ların sporda psiko-sosyal alanlarında akademisyen olarak çalışan kişiler olması gerekirken onların çoğunun sportif olayları araştırmaktan ve analiz etmekten uzak olduğu gibi bir gerçeğimiz de var.

Ersin Afacan / NationalTurk
twitter.com/mentaldestek