Habertürk gazetesi yazarlarından Atilla Türker’in “Bataklıktaki nilüferler” başlıklı yazısı;

3 sezon önce… Sakarya’da… Yıldırımspor- Yazlıkspor U15 maçı…
Sakarya’nın Arifiye ilçesinde oynanacak olan karşılaşmayı kazanan takım play-off’a kalacak.
Maç sabahı… İlginç bir gelişme olur. Yıldırımspor Kulübü Başkanı Kemal Pekin’i arayan Yazlıkspor Kulübü Başkanı Suat Orar, “Sahaya çıkamayacağız” der.
Sebebini de özetler:
“İmkansızlıktan kıvranıyoruz. Arifiye ilçesi bize çok uzak… Gidemeyiz. Otobüs paramız yok…”
Haliyle… Yıldırımspor hükmen galip gelecektir. Gelecektir ama… Yıldırımspor Başkanı Kemal Pekin, “Bir dakika” der. Devamını getirir:
– “Bekleyin… Sizi almaya geliyorum. Yarım saate oradayım… Biz bu maçı oynayacağız.”
Ve Kemal Pekin… Midibüse atlar. Şoför mahalline geçer. Yazlıkspor Kulübü’nün bulunduğu Serdivan semtine gider. Rakip futbolcuları midibüse doldurur… Bir sayar, 10 futbolcu… Yetmez! Diğerleri nerede… İnternet Cafe’de… Oraya da gider… Cafe’den de 5 futbolcu toplar. Dahası… Rakip yöneticileri ve teknik adamları da alır. Basar gaza… Hep beraber giderler maçın oynanacağı Arifiye ilçesine…
Sonuçta… Maç oynanır. Ne mi olur? Yazlıkspor kazanır. Skor mu? 3-1… Evet… Rakip kulüp başkanı tarafından toparlanarak sahaya getirilen taraf, kazanan taraf olur.
Maçtan sonra… Yine Kemal Pekin… Rakip takımın tüm futbolcularını ve yöneticilerini… Getirdiği gibi… Geri götürür.
Yeri gelmişken… Kemal Pekin’in, Sakarya’nın efsane isimlerinden Ekrem Karaberberoğlu’nun sporcusu olduğunu hemen belirteyim. Hani şu Oğuz Çetin, Aykut Kocaman, Hakan Şükür gibi yıldızları ülke futboluna kazandıran Ekrem Karaberberoğlu… Nur içinde yatsın.
Yıldırımspor’un da… 80 yıl önce kurulduğunu… 1960 yılında Türkiye şampiyonu olduğunu… Halen bünyesinde 100’ü aşkın sporcu bulundurduğunu… Parasal sıkıntıdan dolayı kendi antrenörlerine bile maaş ödeyemediğini… Başkan olan Kemal Pekin’in kulüpte aynı zamanda malzemecilik ve şoförlük yaptığını… Belirteyim.
Yazmamda yarar var. Kemal Pekin’in rakip takım futbolcularını getirmek için kullandığı midibüs… Sakarya Büyükşehir Belediyesi tarafından Yıldırımspor’a tahsis edilmiş olan bir midibüs… Ama sanmayın ki sadece kulüp için kullanılıyor. Yeri geliyor cenaze taşınıyor, yeri geliyor muhitteki insanların hizmetine sunuluyor. Direksiyonu kullanan da yine Kemal Pekin oluyor.
Tekrar o müthiş olaya dönelim… Pekin’in yaptığı o davranış, orada kalmaz tabii… Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi (TMOK) tarafından duyulur. TMOK da… Her zamanki hassasiyeti ile gereğini yapar. Birbirinden seçkin kişilerin oluşturduğu TMOK büyük jürisi, Sportif Davranış Dalında büyük ödülün Yıldırımspor’a verilmesini kararlaştırır.
Bu kadar da değil… Yaşanan olayın çok büyük, güzel ve anlamlı olması nedeni ile… Dünya Fair-Play Komitesi de… Yıldırımspor’a bir kutlama mektubu yazar.
Nitekim… Tören İstanbul’da yapılır. Seçkin bir davetli topluluğu önünde… Alkışlar arasında… Ödül kazanan diğer sporcu ve spor adamları ile birlikte… Kemal Pekin ve sporcuları… Ailelerinin de katılımı ile… Ödüllerini alırlar.
Bu şekilde… Play-off’a kalmayı yitiren Kemal Pekin… Yarınlarda çocuklarına bırakabileceği en büyük mirası kazanır. Hem de… Bu miras öyle bir miras ki… Parayla ölçülmez. Hiç bitmez. Kesinlikle tükenmez. Çünkü içinde… İnsanlık var. Adamlık var. Dostluk var.
Hani demem o ki… Kavganın, dayağın, sahtekarlığın ve cambazlığın kol gezdiği bizim bu mecrada…
Kemal Pekin gibi… Yıldırımspor gibi… TMOK gibi. Gerçek spor adamlarımız ve kuruluşlarımız da var.
Adeta… Bataklıkta yetişen nilüfer gibi.