Sportif alanda zihinsel performans antrenörlüğü yapan bir sosyal bilim uzmanı olan Ersin Afacan’ın “Ezik kültür ve futbolumuzun vampirleri ile yamyamları” adlı makalesini sizlerle paylaşıyoruz.
Adamın biri ölmüş ve buna cehennemi gezdirmeye başlamışlar. Bakmış ki cehennemde dev gibi kazanlar var. Kazanların altında ateş ve kazanların içinde insanlar kaynayıp duruyor. Her kazanın üzerinde bir milletin bayrağı var. İngiltere, Almanya, İsveç, Japonya, ABD gibi bütün dünya milletlerinin kendilerine ait kazanları var. Her kazanın başında zebaniler var ve bu zebaniler kazandan çıkmaya çalışanları tekrar kazanın içine atıyorlar. Adam bir bakmış ki Türk bayrağı olan kazanın başında zebani yok! Yanındaki görevli zebaniye sormuş: “Her milletin kazanının başında zebani var. Peki bizim kazanın başında neden yok?” Zebani gülümseyerek cevap vermiş: “Diğer kazanlarda insanlar birbirlerine omuz vererek çıkmaya çalışıyor ve bizler onları tekrar içeri atıyoruz. Türkler de ise durum farklı! Onlarda birisi dışarı çıkmaya çalışınca, diğer çıkmaya çalışanın ayağından tutup içeri çekiyor, böylece kendisi çıkmaya çalışıyor. Ancak onu da bir başkası ayağından tutup çekiyor içeri. Bu durum böyle devam edince, kazanın başında beklememize gerek kalmıyor!”
Bu fıkrada anlatılmak istenen, öne çıkan bir Türk’ün diğerleri tarafından tutularak geriye aşağılara çekilmesinin genetik bir kültürel özellik olarak belirtilmesidir. O sebepten Türk cehenneminde zebani kadrosuna ihtiyaç yoktur.
Bu fıkrayı futbolda “kültür emperyalizmi” diyebileceğimiz bir dönemi yaşadığımız için yazdım. Yani kendi memleketinin yetiştirdiği futbolcuyu önemsememek hatta yaptığı normal hatalarda o futbolcuları aşırı eleştirmek ama ithal edilmiş yabancı futbolcu ile yurtdışında yetişmiş Türk kökenli futbolcuları basit hata yapsalar bile sonuna kadar desteklemek, onlara aşırı şekilde bağlanmak ve hayranlık krizlerine girmek!
Türkiye’de yetişmiş futbolcuların kötü zamanlarında desteklenmesi bir yana, değerinin bilinmediği ve yeteneklerine burun kıvrıldığı tuhaf mı tuhaf bir devirdeyiz. Spor Toto Süper Ligi, yabancı çöplüğüne döndü. Bankaysa 1.Lig’de bile 3 olan yabancı futbolcu sayısının arttırılması gündemde. Futbolda entelektüellik aramıyorum ama kendi futbolcusunu küçümseyen ve Avrupa’yı bildiğini zanneden ama birkaç futbol şablonu ve ifadesi ezberlemek dışında Batı’nın futbol kültürünün özüne hiçbir şekilde inememiş yönetici ve teknik adamların çoğunluğu oluşturduğu bir ülkede yaşıyoruz.
Futbolumuzun seviyesi artık yerlerde süründüğü için Avrupa’da tutunamamış yabancı futbolcular “evrensel yıldız” diye algılanıyor. Mesela Nihat Kahveci gibi ülkemizde yetişip futbolumuzu İspanya gibi bir ülkede senelerce başarı ile temsil etmiş futbolcumuza bile Quaresma’ya gösterilen ve verilen desteğin yarısı bile verilmedi. Futbolumuzun ezik kültüründen beslenen vampirler ve yamyamlar için Nihat eskimiş, sıradan ve hatta “beceriksiz” bir futbolcu idi.
Dolayısıyla yabancı futbolcuları ve yurtdışındaki gurbetçi futbolcuları tabii ki sevebilir hatta hayran olabilirsiniz. Fakat Türkiye’de yetişen genç futbolcuları bilmez, desteklemez ve Nihat gibi değerleri elinizin tersiyle itip reddeder ve sadece ötekileri baştacı ederseniz ülke futbolumuzun kalitesi her geçen sezon düşer ve A Milli Takımımız gittikçe sıradanlaşan bir takım olur. Onun için fesatlık ve hasetlik gibi olumsuz duygularla hareket edip kendi içimizden çıkan futbolculara karşı “çekememezlik” içinde olmayalım. Yerli futbolcularımızı iyi zamanlarında da kötü zamanlarında da destekleyip dualarımızı eksik etmeyelim.
Ersin AFACAN
Hocam yine harika bir makale yazmışsınız, öncelikle tebrik ediyorum. Ne yazıkki yazdıklarınızın hepsi doğru Türk kültüründen ileri gelen yabancı futbolcu sevgisi gün geçtikçe artıyor. Umarım bu soruna bir çözüm bulur mevcut kadrolardaki yerli futbolcularımıza olan güvenimizi arttırırız. Saygılarımla.