Devekuşu

Senenin ilk yazısı bu olmamalıydı!

Tehlike anında gözlerini kapatan…
Kafasını kuma gömen…
Hayatın gerçekleri karşısında kendini saklayarak…
An be an, gün be gün yaşayan…
Korkak, sinmiş bir varlık…
Devekuşu!

Türk milleti de…
Devekuşu misali, kafasını kuma gömerek…
Tehlikeyi görmedikten sonra yok sayan…
Ama kıçının havada ve “tehlikeye” açık olduğunu unutanlardan…
Gerçekler karşınsında kafasını o yana bu yana çevirerek…
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyenlerden!

Ölüm her ne şekilde gerçekleşirse gerçekleşsin…
İster eceliyle, ister kazayla…
İsterse de kasıtla olsun, nihaidir…
Ve ölümün iki yüzü vardır…
Ölümle yüzleşen için sondur…
Beklide yeni bir başlangıç…
Aradan yıllar geçse bile…
Arda kalan için ölümün yüzü acıdır!

Ölenler bizim insanımız…
Acı bizim acımız…
Ama…
Teröristlerin güzergâhında…
Sınırda…
Gece karanlığında…
Gerekçe ekmek parası olsa bile…
Ne işiniz vardı orada?

Neden kimse çıkıp da sormaz?
Ey yüce padişah efendimiz…
Tahta çıkalı bunca sene oldu…
Neden bu insanlara bir ekmek kapısı açmadın?

Kaçakçılık yaparak evine ekmek götürmeye çalışanlar…
Bunu yapmak zorunda kalanlar…
Toplum için, insanlık açısından bir utanç vesilesidir…
Toplumun aynası – temsilcisi siyasiler için ise yüzkarasıdır!

Kaçakçı devlete vergi ödemez…
Kaçak malla…
Beleş mezar bulsa içine atlayacak başkasının ödemesini de engeller…
Ama…
Kaçakçı, PKK’ya ödeme yapar…
Bu ödeneklerle kurşun ve mühimmat alınır…
Ve bu kurşun gider Mehmetçiği bulur!

Devam edecek…

http://www.gurbuz.net