İleri demokrasi ülkesi olan Türkiye Cumhuriyeti’nin başbakanının, anayasal güvenceye sahip demokratik haklarını kullanarak şifreleri dağıtılan YGS sınavını protesto etmek için gösteri yapan bir grup gence yakıştırması.

Kendisi de karşılarına 10.000 genç çıkarabilirmiş ama gerginlik olsun istemiyormuş.

Bağımsızların İptal Edilen Adaylıkları:

YSK, milletvekili seçilmelerine engel mahkumiyetleri olduğu gerekçesi ile Leyla Zana, Hatip Dicle, Gülten Kışanak ve Sabahat Tuncel’in adaylıklarını iptal etti. Çok karşı olunan darbelerin Sıkıyönetim Mahkemesi kararları bile adaylıkların iptali için gerekçe yapılabiliyor. Bu durum havada kalan açılımların, söylemlerin, içi boş demokrasi vaatlerinin tezahürü. Karar seçim öncesi bölgeyi oldukça gerebilir. Gasp edilen bu demokratik hak BDP’nin elini güçlendirecek. Yetmez ama evetçiler ileri demokrasiyi daha iyi kavramışlardır.

Kurgulansa bu kadar üst üste gelmez. Ne için hapis yattığı belli olmayan insanlar, dağıtılan şifreler, kopyalar, tiyatrolarda çiğnenen sakızlar, yıkılmayı hak eden ucubeler, yerine aday belirleme imkanı kalmadıktan sonra iptal edilen adaylıklar. Daha uzatmak mümkün, ne de olsa ileri demokrasi.

Avrupa Birliği’nin Genişleme Politikası:

Avrupa Birliği’ne üye ülkelerde nüfusun gittikçe yaşlandığı ortada. Bu durum üye ülkelerin hem aktif işgücünü azaltarak sosyal güvenlik dengelerini bozuyor hem de ülkelerin tüketim eğilimlerinin gitgide azalarak ekonominin sürdürülebilirliğini sekteye uğratıyor. 2050 yılına gelindiğinde AB ülkeleri gelecekten beklentileri azalmış, aktif olarak işgücü içinde yer almayan ve sosyal güvenlik sisteminin aktüer yapısını alt üst etmiş yaşlı bir nüfusla başbaşa kalacaklar.

Bunun yanında, EURO bölgesinde kriz yaşayan Yunanistan, Portekiz gibi ülkelerin hemen her fırsatta AB fonlarına başvurarak krizin etkilerini ortadan kaldırma girişimleri başta Almanya olmak üzere diğer kuzey üyelerde kullanılma duygusunu oluşturuyor. Bu kullanılmışlık ekonomik olarak istikrarlı ve güçlü olan üyelerin AB’den elde ettikleri kazanımları sorgulamalarına yol açarak AB’nin geleceğini tehlikeye soksa da , birliğin çeşitli organları hala geleceğine ilişkin vizyonlar üretme gayretindeler.

En başta belirttiğimiz yaşlanan nüfus sorunu AB bölgesinde önemli bir handikap. Bunun önünü almanın ilk akla gelen yolu genişleme. Hali hazırda aday olmak için bekleyen Hırvatistan, Sırbistan gibi Balkan ülkeleri ile Türkiye ve Ukrayna gibi daha uzak bir gelecekte aday yapılması beklenen Avrupa kıta sahanlığının uzak ülkeleri var. Türkiye ve Ukrayna’nın üyeliğine çekinceyle bakan çevrelerin ileri sürdüğü tezler çeşitli. Dolaşım serbestliğinin etkisi ile gelir farklılıklarından kaynaklanabilecek büyük çapta göç dalgalarının Londra, Paris, Münih ya da Berlin’de yapabileceği vandal etkiler ve şehir dokularının bozulması, Romanya ve Bulgaristan’ın üyeliğinden sonra aynı sorunun küçük bir temsilini yaşayan büyük ülkelerin vatandaşlarını korkutuyor. Az nüfuslu Romanya ve Bulgaristan bile yıpratıcı etkiler yapmışken yüksek nüfusları ile Türkiye ve Ukrayna tedirginlik verici. Ayrıca AB ülkeleri tarafından hala dünyadaki en tekinsiz yerler olarak görülen Irak, İran, Suriye, Çeçenistan gibi ülkelerle sınır komşusu olmanın yaratacağı güvenlik sorunları da AB’nin genişleme karşıtı en önemli argümanı. Bu noktada Türkiye’nin çeşitli ülkelerle karşılıklı vatandaşlarına vizesiz olarak giriş çıkış hakkı tanıyan anlaşmaları AB sürecinde bir çözümsüzlüğe yol açabilir. Türkiye ya bu anlaşmalardan ya da AB üyeliğinden vazgeçmek durumunda kalabilir.

Fransa’da Sarkozy’nin, Almanya’da Merkel’in varlıkları genişlemenin önünde şu an bir set gibi durmakta. Ancak özellikle Fransa’da yapılacak olan ilk seçimde iktidar değişebilir. Ayrıca birliğin tam üyesi olan Kıbrıs Rum Kesimi’nin Türkiye’nin üyeliğini mevcut şartlar altında veto edeceği de ortada.

AB ya bu iktidar mücadelelerinde kendi kendini tüketecek, ya da ilk başta öngürülenden çok daha fazla genişleme stratejisi izleyerek bambaşka bir birlik olacak. Bence Türkiye, Ukrayna gibi ülkeleri içine alacak bir AB, bunu yapmadan önce karar alma mekanizmalarını da gözden geçirecektir. Yoksa bugünkü şekliyle nüfusa göre şekillenen Avrupa Parlamentosu’nun Almanya’dan sonra en etkin ülkesi nüfuslar gözönüne alındığında Türkiye olacaktır ki buna rağmen üyeliğe alınmamızı beklemek safdillik olur.

Ortadoğu Ayaklanmaları:

Bir zincir gibi arka arkaya patlak vermeleri, ve aslında ortada çok büyük bir tetikleyici olmaması zaten herşeyi açıklar nitelikteydi. Anlaşılmış ki Amerika Birleşik Devletleri’nin demokrasi ithaline meraklı think tank kuruluşları Arap dünyasını kasıp kavuran gösterilerin örgütleyici ve ateşleyicilerine eğitim vermiş.Öyle anlaşılıyor ki bütün algısı sadece üretimi için yeni pazarlar bulmak ve maliyetlerini düşürmek için enerji fiyatlarını aşağı çekmek üzerine kurulu dünya jandarması bu kez hepsi aynı dili konuşan ve doğal kaynaklar açısından çok zengin olan Arap coğrafyasında yeni çalışma arkadaşları arıyor.

Fildişi Sahili:

Kasım 2010’da yapılan seçimle Batı Afrika’nın kakao zengini ülkesi Fildişi Sahili’nde 2002 yılından beri iktidarda olan Hıristiyan Gbagbo seçimi kaybediyor ve seçimi kuzeyli Müslüman Ouattara kazanıyor. Ancak Gbagbo koltuğu devretmeye yanaşmıyor ve ülke neredeyse iç savaşın eşiğine geliyor. Petrol zengini Libya’ya “demokrasi götürmek” için neredeyse 10 günde müdahale eden Fransa, eski kolonisi olan Fildişi Sahili’nde kan gövdeyi götürürken müdahale etmek için tam 6 ay bekliyor. Ve nihayet Gbagbo yakalanıyor, taraftarları kontrol altına alınıyor ve Ouattara iktidarı tesis ediliyor. Tabii Fildişi Sahili’nin eski bir koloni olması müdahele süresinin nispeten kısaltıyor. Daha önce neredeyse 1 milyon kişinin öldürüldüğü Rwanda’ya müdahale etmek kimsenin aklına bile gelmemişti.

ERDEM ASYALI