Yrd Doç Dicle Koğacıoğlu ile kaleci Enke’nin intiharları üzücü olmak ile beraber, ölü toprağı serpilmiş bizlere verilen bedeli ağır birer mesajdan başka bir şey değillerdi.
Ama bizler bunu alamayız, anlamayız, ret ederiz.
Sakın ola ki Enke ile ilgili Alman Türk karşılaştırması yapıp insanlık kavramını şovenleştirmeyelim.
Yaaa kardeşim insanlar sizlere hayatlarını yok etme pahasına olması gerekenleri veya olmaması gerekenleri anlatmaya çalışıyorlar.
Var mı bundan büyük bedel… verilecek mesaj uğruna ödenecek diyet olarak.
Kaçımız böyle bir fedakarlığa rıza göstererek yok olmayı göze alırız.
Yok kardeşim inanın yok… Çıkmaz sizden bizden asla demeyin, hem sizden hem bizden çıkıyor da siz-biz nerdeyiz.
Biraz yürek ister ölümlü mesajlar…
Biraz da kıç ister.
Hangimiz ayağımızın altındaki sehpaya vurarak ölüme inançla gidebiliriz.
Hem de” halkımın canı sağ olsun” diyerek.
Kaçımız yaşadığımız toplumun yanlış algılamalarına inat köprüye çıkar veya trenin önünde dururuz.
Sorun medyanın var olanın dışındakileri gerçekmiş gibi pazarlamasından değil.
Sorun herkesin mış gibi yapmasıdır.
Bizim derdimiz ne biliyorsunuz mu?
Bizim derdimiz; demokrasi soytarılığı yapmak.
Sporda,
Siyasette,
Sanatta,
Politikada,
Günlük yaşamın içinde,
Aile yaşantısı içinde,
Severken,
Konuşurken,
Tartışırken,
Büyüğe karşı,
Çocuğa karşı,
Kadına karşı ki nasıl bir yalan ve soytarılık anlatılır gibi değil, sanırım ancak yaşanır.
Soytarılık prim yaptığı sürece hem insanlık hem de demokrasi telafisi mümkün olmayan arızalara neden olacaktır.
Öyle çok fazla beklememize gerek yok inanın…
Sadece aynada kendinizi fark edip, kafanızı çevirip dünyaya bakmanız yeterli de gör be kardeşim “alla sen” gör.
Gör de bu soytarılardan kurtulalım.
Gör de inadına sevelim kendilerimizi ve insanlığı.
Müslüm Gülhan
Yazarın tüm yazılarına gözat »
